Συναντήσεις Μουσικού Σχολείου Κατερίνης

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 1η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Στην 1η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 21/1/08, και στα πλαίσια της γνωριμίας των μελών της ομάδας μεταξύ τους επέλεξα το «γκράφιτι με τ’ όνομα». Όπως αποδείχθηκε, ήταν «εύκολο» από τη μια, καθώς οι πληροφορίες που αποκαλύπτονταν ήταν «ανώδυνες», απ’ την άλλη όμως ήταν ικανοποιητικά κατατοπιστικό, αφού ορισμένα μέλη της ομάδας προχωρούσαν σε αρκετά προσωπικές πληροφορίες.
Για το δέσιμο της ομάδας προτίμησα το παιχνίδι «δένομαι-λύνομαι», το οποίο διασκέδασε πολύ τα παιδιά. Σχετικά εύκολα η ομάδα έθεσε τους κανόνες λειτουργίας της, όπως επίσης αβίαστα κάθε μέλος της «συνυπόγραψε» το μερίδιο συμμετοχής του στο πρόγραμμα.
Η συνάντηση έκλεισε ζωηρά με πολύ θετικά σχόλια για τον «πρωτότυπο» τρόπο υλοποίησης του προγράμματος (αυτενέργεια των μαθητών/τριών, ελευθερία έκφρασης, σκέψης, συναίσθησης, ομαδικότητα).

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ 2η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Δυο μέρες αργότερα, Τετάρτη 23/1/08, συναντηθήκαμε για δεύτερη φορά. Ομολογώ ότι η 2η συνάντηση υπήρξε προβληματική ιδιαίτερα κατά τα τελευταία βήματα. Στην αρχή συμμετείχαν ενεργά όλα τα μέλη της ομάδας και ειδικά στο παιχνίδι με το μπαλάκι. Δε χρησιμοποίησα φωτοτυπία των συναισθηματικών καταστάσεων, γιατί ήθελα να βγει αβίαστα και αυθόρμητα όποιο συναίσθημα, ακόμη και το συναίσθημα «δεν ξέρω». Στη συνέχεια όμως, όπου απαιτούνταν να επικεντρώσουν την προσοχή τους στη σύντομη εισήγησή μου για τη λειτουργία των συναισθημάτων και να συμμετέχουν γράφοντας τις απόψεις τους στις ερωτήσεις-κουίζ, επέδειξαν χαλαρότητα και ορισμένοι άρνηση παραβιάζοντας μάλιστα τους κανόνες –συμβόλαιο της ομάδας. Για το λόγο αυτό επέλεξα να «καινοτομήσω» ρωτώντας καθένα μέλος Πώς αισθάνεται για το πρόγραμμα και ποιο συναίσθημα τον/την χαρακτηρίζει ως άτομο. Τότε άνοιξε μιαν αρκετά προσωπική κουβέντα, στην οποία συμμετείχαν όλοι ενεργά.


ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 3η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Η 3η συνάντηση, η οποία δεν ολοκληρώθηκε με βάση το περιεχόμενο της, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 7/2/08. Στη συνάντηση αυτή τέθηκε εκ νέου από τα κορίτσια της ομάδας το ζήτημα της εχεμύθειας και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσά τους. Το χάσμα φαινόταν αγεφύρωτο. Στο στόχαστρο μπήκε έπειτα και η αποτελεσματικότητα του προγράμματος. Το ύφος της συζήτησης ήταν έντονο και επικριτικό. Ένιωσα χαμένη και αποτυχημένη. Προσπάθησα να περισώσω ό,τι μπορούσα με το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα δεν ευελπιστούσε να δώσει λύσεις αλλά να προβληματίσει.
Αφού καταλήξαμε στην αναγκαιότητα τήρησης του συμβολαίου, περάσαμε στο παιχνίδι τυφλού-οδηγού για το οποίο η πλειοψηφία των μελών δήλωσε ότι ένιωσε τα ίδια συναισθήματα και στους δυο ρόλους- θετικό σημάδι για να ξαναοικοδομηθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Στο σημείο αυτό έκλεισε και η 3η συνάντηση.

Συναντήσεις 3ου ΤΕΕ - ΕΠΑΣ Κατερίνης

2η συνάντηση
Κρατώντας την υπόσχεση που δώσαμε στο τέλος της 1ης συνάντησης, ότι δηλαδή στην επόμενη θα μιλήσουμε αναλυτικά για τα συναισθήματα, ξεκινήσαμε τη 2η συνάντηση.
Δεν χρησιμοποιήσαμε τον κατάλογο με τα συναισθήματα, αλλά αφήσαμε τα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα. Μιλήσαμε για το συναισθηματικό εφόδιο – εμπόδιο και αφού χωρίστηκαν οι μαθήτριες σε ομάδες με βάση τα χρώματα, συμπλήρωσαν αυθόρμητα το κουίζ και μόνες τους πια διαπίστωσαν ότι οι απαντήσεις ήταν κοινές, άρα και τα συναισθήματα. Με ενθουσιασμό συμπλήρωσαν την άσκηση «Ένα πλούσιο πρωινό» και κλείσαμε τη συνάντηση, αναφερόμενοι στα επιτρεπτά και μη επιτρεπτά συναισθήματα.

3η συνάντηση
Με στόχο οι μαθήτριες να αναφερθούν σε προσωπικές τους εμπειρίες, όπου τα συναισθήματα επηρέασαν τις πράξεις τους και να κατονομάσουν όσο γίνεται περισσότερες συνδέσεις συναισθημάτων και προσδοκιών, αρχίσαμε την 3η συνάντηση.
Τα παιδιά πρόθυμα συμπλήρωσαν τον πίνακα, αντιστοιχώντας τους χώρους όπου ζουν με τα συναισθήματα που έχουν σ’ αυτούς και, χωρίς να ντρέπονται, αναφέρθηκαν σε όνειρα – επιθυμίες που έχουν σχετικά με κάποιους από αυτούς τους χώρους. Σχολιάζοντας την παραπάνω άσκηση, παρατηρήσαμε ότι τα όνειρα των μαθητριών είχαν σχέση με την προσωπική τους ζωή και την επαγγελματική τους αποκατάσταση και ότι τα συναισθήματα που τα προκάλεσαν ήταν περίπου τα ίδια.
Εντύπωση μας προκάλεσε η άνεση με την οποία όλες οι μαθήτριες τώρα πια εκφράζονται ελεύθερα και εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους. Η συμμετοχή στα διάφορα βιωματικά παιχνίδια είναι καθολική και το ενδιαφέρον τους για το πρόγραμμα μεγάλο.

Γυμνάσιο Κονταριώτισσας - 1η και 2η συνάντηση

«Ομάδα για πάντα!»
Επιτέλους το πρόγραμμα ξεκίνησε! Και τι ωραία αρχή! Καθίσαμε όλοι σε κύκλο και γνωριστήκαμε καλύτερα. Γίναμε μια παρέα, παίξαμε, δεθήκαμε, λυθήκαμε και συζητήσαμε.
Στο τέλος αποφασίσαμε ότι για να λειτουργούμε καλύτερα πρέπει να θέσουμε κάποιους όρους που απαράβατα θα τους ακολουθούμε σε κάθε συνάντηση. Έτσι κάναμε το Συμβόλαιο της ομάδας και η Ζωή το ζωγράφισε και το στόλισε με χρώματα. Έτσι όμορφο θα το κρεμάσουμε στην τάξη μας.
«Ομάδα για πάντα» είναι το motto της ομάδας μας. Και σαν ομάδα συναντηθήκαμε άλλες δύο φορές. Κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Κάθε φορά συζητάμε και ανοίγονται νέοι δρόμοι μπροστά μας και κάθε φορά η ίδια απορία: Πότε είναι η επόμενη συνάντηση; Ανυπομονώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!